Beschrijving
'Een waterscheiding, noemde Elco Brinkman het cda-program tijdens zijn eerste persconferentie als nieuwe lijsttrekker van het cda. 'Heb je dat gehoord?' vroeg ik opgewonden toen ik het Torentje binnenstapte. 'Een waterscheiding! Dat betekent een radicale breuk met het verleden. Een radicale breuk met jou dus. Daar zul je niet blij mee zijn.' Mijn woorden misten hun uitwerking niet. Lubbers sprong op, als door een adder gebeten, en greep de telefoon.' Leiderswisselingen vormen een van de grootste pijnpunten in de politiek, in welke variant die zich ook voordoet; of het nu de 'ideale' is, na een jarenlange voorbereiding, of een schoon-schip-operatie waarbij de voorganger wordt afgedankt en vervolgens doodgezwegen. Wie kan het afscheid nemen van de macht beter doorgronden dan Ed van Thijn, 45 jaar actief in de politiek en zojuist teruggetreden als lid van de Eerste Kamer? In Kroonprinsenleed schrijft Van Thijn over het zich vastklampen aan de macht, het zwarte gat, de angst van de partij, oude 'olifanten' en aanstormend talent. Beroemde naoorlogse buitenlandse opvolgingskwesties passeren de revue, van Brandt-Schmidt en Thatcher-Major tot Jospin-Hollande-Ségolène en Kohl-Merkel. Maar de rode draad is de binnenlandse politiek: Lubbers-Brinkman, Van Mierlo-Terlouw, en vooral: de opvolging binnen Van Thijns eigen partij. Hier is hij met zijn heldere schrijfstijl, humor en relativeringsvermogen op zijn best. Met smaak beschrijft hij de wederwaardigheden binnen de PvdA.
Ed van Thijn (1934) bekleedde tal van politieke functies: fractievoorzitter van de PvdA in de Tweede Kamer, minister van Binnenlandse Zaken, burgemeester van Amsterdam en senator in de Eerste Kamer. In Retour Den Haag en Dagboek van een onderhandelaar gaf hij een persoonlijk verslag van zijn belevenissen in de politiek. Zijn persoonlijke herinneringen aan zijn burgemeesterstijd tekende hij in 2003 op in bm.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
De auteur, voormalig minister, burgemeester en politicus, vertelt in korte fragmenten over de (snelle) opkomst en ondergang van politici, en de relatie tussen voorgangers en opvolgers. Hij geeft daarbij voorbeelden uit de Franse, Duitse, Britse, Amerikaanse en vooral Nederlandse politiek. Onderhoudend geschreven, met achtergronddocumentatie, met veel ruimte voor de persoonlijke betrokkenheid/beleving van de auteur. De interessante en boeiende voorbeelden bieden stof tot discussie en nadenken, maar de eigen analyse blijft nogal oppervlakkig. Meer autobiografisch (veel over de ervaringen, ontmoetingen, gevoelens en denkbeelden van de auteur, de Nederlandse partijpolitiek, met name de PvdA) dan analytisch. Niettemin voor een breed, politiek geinteresseerd publiek geschikt. Met literatuurverwijzing en register.
Description:
Beschrijving 'Een waterscheiding, noemde Elco Brinkman het cda-program tijdens zijn eerste persconferentie als nieuwe lijsttrekker van het cda. 'Heb je dat gehoord?' vroeg ik opgewonden toen ik het Torentje binnenstapte. 'Een waterscheiding! Dat betekent een radicale breuk met het verleden. Een radicale breuk met jou dus. Daar zul je niet blij mee zijn.' Mijn woorden misten hun uitwerking niet. Lubbers sprong op, als door een adder gebeten, en greep de telefoon.' Leiderswisselingen vormen een van de grootste pijnpunten in de politiek, in welke variant die zich ook voordoet; of het nu de 'ideale' is, na een jarenlange voorbereiding, of een schoon-schip-operatie waarbij de voorganger wordt afgedankt en vervolgens doodgezwegen. Wie kan het afscheid nemen van de macht beter doorgronden dan Ed van Thijn, 45 jaar actief in de politiek en zojuist teruggetreden als lid van de Eerste Kamer? In Kroonprinsenleed schrijft Van Thijn over het zich vastklampen aan de macht, het zwarte gat, de angst van de partij, oude 'olifanten' en aanstormend talent. Beroemde naoorlogse buitenlandse opvolgingskwesties passeren de revue, van Brandt-Schmidt en Thatcher-Major tot Jospin-Hollande-Ségolène en Kohl-Merkel. Maar de rode draad is de binnenlandse politiek: Lubbers-Brinkman, Van Mierlo-Terlouw, en vooral: de opvolging binnen Van Thijns eigen partij. Hier is hij met zijn heldere schrijfstijl, humor en relativeringsvermogen op zijn best. Met smaak beschrijft hij de wederwaardigheden binnen de PvdA. Ed van Thijn (1934) bekleedde tal van politieke functies: fractievoorzitter van de PvdA in de Tweede Kamer, minister van Binnenlandse Zaken, burgemeester van Amsterdam en senator in de Eerste Kamer. In Retour Den Haag en Dagboek van een onderhandelaar gaf hij een persoonlijk verslag van zijn belevenissen in de politiek. Zijn persoonlijke herinneringen aan zijn burgemeesterstijd tekende hij in 2003 op in bm. Recensie(s) NBD|Biblion recensie De auteur, voormalig minister, burgemeester en politicus, vertelt in korte fragmenten over de (snelle) opkomst en ondergang van politici, en de relatie tussen voorgangers en opvolgers. Hij geeft daarbij voorbeelden uit de Franse, Duitse, Britse, Amerikaanse en vooral Nederlandse politiek. Onderhoudend geschreven, met achtergronddocumentatie, met veel ruimte voor de persoonlijke betrokkenheid/beleving van de auteur. De interessante en boeiende voorbeelden bieden stof tot discussie en nadenken, maar de eigen analyse blijft nogal oppervlakkig. Meer autobiografisch (veel over de ervaringen, ontmoetingen, gevoelens en denkbeelden van de auteur, de Nederlandse partijpolitiek, met name de PvdA) dan analytisch. Niettemin voor een breed, politiek geinteresseerd publiek geschikt. Met literatuurverwijzing en register.