Elke rechtgeaarde King-fan kijkt er al jaren naar uit: Wolven van de Calla, de vijfde roman van Kings magnum opus de 'Donkere Toren'-saga. In Wolven van de Calla naderen Roland de scherpschutter en zijn metgezellen het land dat aan de Toren grenst. Maar daarvoor ligt Calla, een rijke vlakte waarop landbouwers, schapenboeren en ranchers vreedzaam samenleven. En waar één keer per generatie de helft van de kinderen als vee wordt weggedreven door meedogenloze dieven. Maar ditmaal zal het anders gaan, want er zijn scherpschutters in de Calla... 

Recensie(s) 

NBD|Biblion recensie 

In dit vijfde van de zeven delen van zijn Donkere Toren-serie trekt 'gunslinger' Roland van Gilead verder op zijn gevaarlijke tocht naar de Donkere Toren, nog steeds in het gezelschap van de aan haar rolstoel gekluisterde Susannah, Eddie en Jake, die eigenlijk al twee keer gestorven is, maar er door vreemde verplaatsingen in de tijd toch weer bij is. Roland wordt geplaagd door twijfel: moet hij verder trekken of de gemeenschap van vredelievende boeren helpen tegen de wolven, een krijgslustige, half-menselijke groep woestelingen. De lezer wordt door de schrijver gewaarschuwd dat hij eerst de eerste vier delen moet lezen om dit deel te kunnen volgen. Dat is een nadeel, maar verder slaagt King er ook niet in deze serie iets van de overtuigende realiteit mee te geven van 'The lord of the rings'. Een teveel aan langdurige uitweidingen, een voortdurende wisseling van perspectief en een onduidelijke intrige (want wat zou het bereiken van de Donkere Toren betekenen?) maken van dit deel weer een vertelling van een eindeloze serie gevaren. King kan zich beter tot het horror-genre beperken.