Description:

Ann geeft een kijkje in een realistische anorectische wereld. Het leek me goed om een boek te lezen waardoor je iets meer begrip krijgt voor deze mensen. Mijn empathie is echter niet gegroeid. De anorexia van Ann begint door incest, wat uiteraard begrip opwekt, maar 25 jaar later na deze vroegere gebeurtenissen, kampt ze nog steeds met haar hongerstaking. Als lezer ben je het op een gegeven moment beu. De schrijfstijl sprak me echter wel aan; je hoort de zinnen zowat hardop voorgelezen door de schrijvers, maar dit was dan ook het enige positieve. Aan het eind van het boek verwacht je steeds dichter bij een vrolijk eind te komen, maar dit blijft uit. Ann heeft nog steeds anorexia en wordt nog steeds niet begrepen. En zo denk je er als lezer dus ook over... het is niet te begrijpen. Het gaf me een frustrerend gevoel uiteindelijk. Ik las het om begrip te krijgen en me in te leven in Anns leefwereld, maar het is niet gelukt.